Schlafzimmer im Bauernhaus von romario rondelez

Über "Schlafzimmer im Bauernhaus"

von romario rondelez

Über das Kunstwerk

In de verlaten boerderij strekt zich een verweerde slaapkamer uit, eens het toevluchtsoord van bewoners die allang zijn vertrokken. Een diffuus licht valt door halfbedekte ramen en onthult een spookachtige ambiance. De muren dragen de stille getuigenissen van een verleden: afgebladderde verf en afbrokkelend behang, eens levendig maar nu getekend door de tand des tijds.

Het bed, ooit comfortabel en gastvrij, ligt er nu verlaten en veronachtzaamd bij. De matras vertoont diepe kuilen en vervaagde vlekken, herinneringen aan de vele dromen die hier ooit werden gedroomd. Eenmaal knisperend met fris beddengoed, is het nu bedekt met stof en spinrag. Het kraakt en piept bij de geringste aanraking, een echo van een lang vervlogen tijd.

Langs de muren staan verweerde meubelstukken. Een antieke kast met gebroken handgrepen en kromgetrokken laden, ooit bewoond door kleding en geheimen, staat eenzaam in de hoek. Een versleten stoel met gescheurde bekleding lijkt te wachten op een ziel om in te rusten. Het houten bureau draagt sporen van vermolming en verwaarlozing, ooit het centrum van gedachten en schrijfsels, nu verstopt onder stoflagen.

De vloer, eens glanzend van vernis, is nu bedekt met een laag vuil en bladeren die door gebroken ruiten zijn gewaaid. Een vergeten fotolijstje ligt op de vloer, het glas gebarsten, de gezichten erin bijna uitgewist door de tand des tijds. In de hoek staat een verlaten poppenhuis, verweerd en verlaten door de kinderen die er ooit mee speelden.

De slaapkamer ademt een spookachtige stilte, onderbroken door het zachte gefluister van de wind die door de kieren en gaten waait. Spinnenwebben vormen een kunstwerk op zich, hun draden geweven tussen meubels en over het bed. Het lijkt alsof de kamer wacht op een verloren ziel om nieuw leven in te blazen, om de echo's van het verleden weer te laten klinken en de warmte terug te brengen die ooit in deze ruimte huisde. Maar voor nu blijft het een verlaten schrijn, vastgelegd in de tijd, wachtend op wat ooit komen zal.