Rubens Santoro's Venetië Schilderij von Paul Meijering

Über "Rubens Santoro's Venetië Schilderij"

von Paul Meijering

Über das Kunstwerk

Realistisch schilderij in acryl van het portret van de Italiaanse schilder Rubens Santoro met een schilderij van Santoro van een tafereel in Venetië, geschilderd door de kunstenaar Paul Meijering - Het originele schilderij is 120 x 90 cm en beschikbaar voor de verkoop.

Rubens Santoro (Mongrassano, 26 oktober 1859 - Napels, 30 december 1941) was een Italiaans kunstschilder.

Hij verhuisde op 10-jarige leeftijd naar Napels om literatuur te studeren, maar zijn neiging was schilderen. Hij schreef zich slechts kort in aan de Napolitaanse Academie, in plaats daarvan was het echte leven zijn model. Zijn eerste werk was een klein en eenvoudig genrestuk: A Girl who Laughs, tentoongesteld in de Promotrice. Domenico Morelli nam er nota van en moedigde hem aan.

Hij begon met het schilderen van landschappen in Granatello, in de buurt van Napels, waar de schilder Marià Fortuny op bezoek was. Fortuny zei tegen zijn collega-schilder dat:

Velen eindigen waar je begon .... (je) meer van het leven blijft studeren; van de oude schilders zullen er slechts twee of drie van de natuur leren om aan hun kunst toe te voegen. Ik heb twaalf jaar moeten werken, en God weet wat en hoeveel moeite, om de poorten van de Academie te doorbreken waarbinnen ik mezelf had opgesloten, terwijl u het open ademt en het al hebt bereikt.

Santoro veranderde voortdurend zijn vergezichten en schilderde in Torre Annunziata, Castellammare di Stabia, Procida, de Amalfikust en Resina. Tijdens zijn lange reizen naar het open platteland vermaakte hij zich door mandoline te spelen. Veel van zijn Amalfi-landschappen werden gekocht door de Goupil Gallery. Twee werden tentoongesteld op de expositie van 1877 in Napels: Marina di Maiuri en Grotta degli Zingari. Op het eiland Capri voltooide hij de volgende doeken die naar de Turijnse tentoonstelling van 1880 werden gestuurd: Marina van Napels; Pozzo; Zingara; Zingare; Cavalcavia; Monte Tiberio; Quiete (een halffiguur van een vrouw); Giovinezza; en Vecchiezza. In Venetië schilderde hij het vedute: Klooster van San Gregorio; Via di Piccioni; Houten huis; San Barnaba; Ponte de' Turchetti; Al tong; Le lavoratrici di coralli; Blauw Huis; en Canal Grande.

Daarna verhuisde hij naar Parijs en keerde na een excursie in Engeland nog productiever terug naar Napels. Colnaghi, de kunsthandelaar van Londen, bestelde schilderijen voor Stewart Gardner van de kunstenaar. Zijn schilderij Verona tentoongesteld op de tentoonstelling van Barcelona in 1911 werd bekroond met een zilveren medaille.

De schilder Francesco Raffaello Santoro was zijn neef.